Author: Oskar Verkamman

Na de bijzondere tocht door het Lege Kwartier in Saoedi-Arabië steek ik eigenlijk zonder problemen op de derde dag de grens met Oman over. De mooie zandduinen zijn plotsklaps verdwenen en hebben ruimte gemaakt voor 100 kilometer vlakke en droge woestijn. Toch verschijnen de eerste bergen in de verte en ik richt mijn vizier daarop. Oman schijnt veel mooie kleine valleien te hebben met natuurlijke waterbronnen. Aan de voet van de berg Jabel Shams vind ik een kleine beschutte wadi. Twee rotswanden schermen de vallei af en ik rij een kleine 500 meter de wadi tot ik niet meer verder kan. Het is inmiddels 5 uur en de schemering laat zich al zien. Ik zet snel mijn tentje op onder een paar palmbomen en lig dan in no-time in het kleine meertje. Steenkoud water, recht uit de grond maar ik spoel drie dagen, stof, zweet en ongemak heerlijk van mij af.

 

Ik sluit de dag af met een warme instant maaltijd en duik voldaan en enigszins schoon mijn tentje in. Dit is precies wat ik nodig had. Een heerlijk plekje helemaal voor mij alleen met een gratis sterrenhemel en een privé zwembad, beter dan een hotel! Uiteindelijk bevalt het me hier zo goed dat ik drie nachten blijf. Aan het einde van de middag rij ik steeds naar een winkeltje een eindje verderop, haal wat eten, drinken en hout voor mijn kampvuurtje. Wild kamperen is gemeengoed in Oman en het supermarktje verkoopt brandhout, helemaal top.

Na drie dagen pak ik toch mijn boeltje op en vertrek richting Muscat, de hoofdstad van Oman. Ik neem mijn intrek in een hotelletje maar merk ook dat de behoefte en zin om weer een stad te gaan bekijken een beetje verdwenen is. Nu ligt Oman aan de zee dus een duikclub is snel gevonden en ik boek een dagje op een boot om te gaan duiken. Het is duidelijk dat ik weer een beetje in de bewoonde wereld ben en moet zowaar wennen aan zoveel mensen om me heen. De dag op de boot is echter wel weer erg leuk, gelukkig met mensen die Engels spreken. We maken een paar mooie duiken en genieten voor de rest gewoon van het mooie weer en op het water zijn. De onderwaterwereld is hier mooi met volop kleurrijk koraal en vissen in alle soorten en maten.

Langzaam maar zeker begint de realiteit in te dalen dat de reis er bijna op zit. Het overheersende gevoel is niet jammer dat het voorbij is, maar meer “Fijn om weer naar huis te gaan”. Er resten nog een paar dagen voordat ik in Dubai moet zijn om de motor in te leveren en naar huis te vliegen. Maar eerst Abu Dhabi nog bekijken. Eén van de Verenigde Arabische Emiraten. De grensovergang van Oman naar UAE gaat verbazingwekkend makkelijk en snel, ik sta met een klein half uurtje aan de andere kant van de grens. Er was ook totaal geen interesse in het afstempelen van mijn Carnet de Passage, later zou dit wel een probleem blijken….. 

Het is dinsdag en afgelopen weekend is er een Formule 1 race geweest in Abu Dhabi. Het F1 seizoen zit erop maar de komende dagen wordt er nog volop geracet op het circuit om de banden voor volgend jaar te testen. Nu wil het toeval dat mijn buurjongen Daaf in Abu Dhabi is voor een sportwedstrijd en in het hotel op het circuit zit. Ik tref hem daar, mag van de congierge mijn motor in de garage parkeren en we spenderen de hele middag op het circuit om naar de F1 auto’s te kijken. Alle grote F1 namen zijn er en ik vermaak me meer dan kostelijk.

Nu kan je niet in Abu Dhabi zijn zonder de Sheikh Zayed Grand Mosque te bekijken. Wat ik ervan begreep een redelijk fotogenieke moskee dus ik zorg de volgende dag dat ik er vroeg ben. Waar het in Medina en Najaf krioelde van de pelgrims en mensen is het hier bijna uitgestorven. Er is een mega parkeerplaats onder de moskee waar ik mijn motor kan stallen en ik kom uit in een ondergronds winkelcentrum inclusief allemaal eettentjes. Het komt allemaal erg toeristisch over en ik krijg de indruk dat de moskee, net zoals veel andere gebouwen hier in de regio, meer uit prestige is gebouwd dan om een andere reden. Biddende mensen kom ik in de moskee dan ook niet tegen, wellicht dat ik te vroeg ben. Het neemt overigens niet weg dat het een echt hele mooie moskee is en ik maak volop foto’s. Als ik twee uur later vertrek begint de stroom toeristen op gang te komen.

Door alle langste afstanden die ik de afgelopen maanden heb gereden stelt het ritje van 150 kilometer van Abu Dhabi naar Dubai niet veel meer voor.  Een beetje betaalbaar hotel vinden in dee stad is niet makkelijk maar ik vind toch iets met een redelijk balans tussen netjes, betaalbaar en locatie. Het is niet voor het eerst dat ik in Dubai ben dus heb niet de behoefte om er erg lang te blijven. Maar, ik wil wel een paar foto’s maken van de motor bij de iconische Burj Al Arab en de Burj Khalifa. Nu is het best wel lastig een goede locatie te vinden voor deze foto’s zonder niet direct weggestuurd te worden dus ik ga ‘s morgens om 06:30 uur op pad. Ik begin bij de Burj Khalifa en vind zowaar een prima plekje en als ik alle foto’s gemaakt hebt duikt er een bewaker op die me inderdaad weg stuurt, prima 🙂 

De Burj Al Arab is wat lastiger te fotograferen omdat het hotel op een eilandje staat met een toegangsweg die afgesloten is met een slagboom met bewaker. De bewaker wil me er inderdaad niet inlaten maar van een afstandje lukt het toch ook prima. Nu de foto’s gemaakt zijn kan ik me richten op het klaar maken en inleveren van de motor bij de transporteur. Die maakt een probleem van de ontbrekende stempel en als ik uiteindelijk naar huis vlieg is dit probleem niet opgelost, zal wel goed komen op enige manier. 

De motor is dus ingeleverd en daarmee verlies ik ook direct mijn identiteit als motorreiziger. Gelukkig kan ik vannacht nog met de KLM mee naar huis. De reis verloopt voorspoedig en op Schiphol staan Anja en Lars me op te wachten. Wat een heerlijk gevoel om weer thuis te zijn.

Inmiddels ben ik een weekje thuis en realiseer me dat ook dit weer een heel bijzondere reis is geweest. Nog niet alles is ingedaald. Aan het begin van de reis neem je met de kilometers die onder je door schieten langzaam maar zeker steeds meer afstand van huis en alles wat je gewend bent. Langzaam groei je in de andere culturen. De terugreis is daarentegen redelijk abrupt, je stapt in een vliegtuig en zeven uur later sta je weer in Nederland. Tijdens de reis ben ik ook heel weinig andere reizigers tegengekomen dus veel van de ervaringen en gebeurtenissen zijn nog niet gedeeld en besproken met anderen. Gelukkig heb ik wel weer een goed dagboek bijgehouden dus het uitwerken van de aantekeningen en doorploegen van de foto’s zal hier zeker bij helpen. Wellicht weer een boek…….. 

In ieder geval bedankt voor het meelezen en alle leuke reacties!