Georgië en Armenië
Als ik dit schrijf is het al weer 8 dagen geleden dat ik Turkije heb verlaten. Na het oversteken van de Georgische grens ben ik ergens bij een riviertje gaan zitten voor een lekkere kop zelfgemaakte koffie. Uiteindelijk zat het zo lekker dat ik er zeker 2,5 uur heb gezeten, beetje lezen, muziekje en dus een kop koffie. Uiteindelijk rij ik door naar het plaatsje Achalkalaki, spreek uit als ახალქალაქი. Het Georgische schrift is helemaal niets van te maken maar gelukkig staan er op de borden bij de plaatsnamen ook de namen in het normale Latijnse alfabet. In Achalkalaki koop ik een sim kaart en besluit te overnachten op een camping in Bordzjomi. Ik daar raak nog aan het eten en Vodka drinken met twee mannen uit Azerbeidzjan (duister).
Ik word de volgende wakker om door de Engelse buren verrast te worden met een lekker kop koffie. We praten over reizen en hun dochtertje van 2 jaar die mee op pad is, ze moeten duidelijk nog even wennen 🙂
Ik had al besloten door te rijden naar Armenië, inmiddels ben ik drie weken onafgebroken aan het reizen en in Armenië is een Nederlandse B&B waar ik een paar dagen ‘rust’ wil houden, het moet allemaal wel leuk blijven. Onderweg naar de grens nog een Armeense kerk bezocht en rond 14:00 uur sta ik bij de grens.
Allemaal erg onduidelijk en met name de tijdelijke import voor de motor heeft wat voeten in de aarde, iedereen zegt iets anders maar de uitkomst is dat ik niets hoef te betalen en iedereen blij is met het formulier en de stempel van de buurman. De motor is officieel (tijdelijk) geïmporteerd en ik rij het Armeense wegennet op. Deze ‘wegen’ zijn berucht en ik hou me voor de snelheid laag te houden. Ik sla nog een Sim kaart en wat lokale monetaire eenheden in, en begin te rijden. De weg kan zonder vooraankondiging over gaan van mooi wegdek, naar grote gaten tot compleet onverhard of een combinatie van alle drie. Ik had een camping gezien op de kaart en rij daar heen. De laatste 500 meter stijl omhoog met haarspeldbochten, gaten, koeien op de weg enz. Ik rij de camping op en daar staat een Landrover met Nederlands kenteken. Deze blijkt van Casper en Laura te zijn, een jong stel uit Alkmaar. De worstjes zijn net gaar, de salade aangemaakt en de wijn geopend. Oftewel goede timing. Een gezellige avond met uitwisselen van ervaringen en rond 23:00 lekker tentje in.
De volgende dag rij ik door naar de Nederlandse B&B vlak bij de hoofdstad Yerevan. Sandra verwelkomt me en al snel zit ik aan tafel met een biertje met Bill en Maggy, een ouder Brits stel (Landrover) en een wat jonger Duits stel, Guido en Annika, ook met een Landrover. Er wordt met z’n alle gekookt en de sfeer is goed. Prettig om wat andere reizigers (overlanders) te spreken. Ik blijf in totaal drie nachten en doe de was, poets de motor en doe voornamelijk niet veel meer dan bij het zwembad hangen en ‘s avonds biertjes drinken en BBQ-en met z’n allen. Er is ook een Nederlandse familie op bezoek. Als ze horen dat ik wat overbodige spullen naar huis wil sturen bieden zij aan dit voor mij mee te nemen, helemaal prima. Ik neem afscheid van de keuken, het is nl makkelijker ergens iets te eten dan ingrediënten te vinden. Ook gaan er wat kleren retour, ik hou één lang en één korte broek. Ik hou wel de brander en het keteltje zodat ik zelf koffie kan zetten en eventueel een noodmaaltijd klaar kan maken. 10kg lichter.
Dinsdags neem ik afscheid en rij in 1 dag terug naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Onderweg heb ik nog een leuke korte ontmoeting met een Iraanse familie, een stukje meloen met ze meegegeten en wat foto’s gemaakt. In een overlanding hostel neem ik mijn intrek en ontmoet James en Jay, twee Australiërs die met de motor onderweg zijn van Sydney naar London. Toen ik aankwam had Jay net zijn motor gerepareerd met een onderdeel waar ze twee weken op hadden moeten wachten. Ik was dus net op tijd voor het grote moment dat de motor gestart ging worden. Hij liep zowaar in 1 keer. Ze begonnen driftig in te pakken om direct te kunnen vertrekken, na twee weken stil zitten. James start zijn motor, althans dat probeerde hij, motor sloeg niet aan en na een uur kwamen ze er achter dat bij hem exact hetzelfde onderdeel was overleden, weer een week wachten dus. James en Jay hebben Bill en Maggie ook ontmoet en we besloten maar lekker te gaan eten met een biertje.
Ik heb een dagje in Tbilisi sight seeing gedaan en op de donderdag een nieuwe achterband opgehaald bij een dealer in de stad. De kilometers gaan namelijk erg hard en als het zo door gaat dan zit er geen profiel meer onder mijn achterband als ik in Tadzjikistan aankom, en daar heb ik het juist extra hard nodig. Dus nieuwe achterband gekocht, verder op de reis nl niet meer te krijgen, achterop gebonden en richting Russische grens vertrokken. Supermooie rit met veel foto momenten. Vlak voor de grens zet ik mijn tent op in de tuin van een guest house en neem me voor de volgende dag vroeg naar de grens te vertrekken.
